Azyl zamieszkują psy głównie stare lub z zaburzeniami behawioralnymi. Obecnie nie ma tu żadnego psa bez „ skaz”, ale pragnę też stworzyć wyjątkowe miejsce dla tych których już naprawdę nikt nie chce. Choroba i widmo śmierci ludzi przeraża, a tym samym odmawia się tym zwierzętom godnego życia w chorobie i godnej śmierci. Pragnę im to dać.

Eutanazja Buni przyniosła ze sobą jeszcze jedną refleksję. Chciałabym by psy schorowane lub już tylko w leczeniu paliatywnym miały szansę przeżywać swoją chorobę, końcówkę życia i śmierć w przyjaznym im toczeniu. By odchodziły w miejscu, które znają, gdzie czują się bezpieczne, na zielonej trawie w ramionach opiekuna, który przeprowadzi je przez Tęczowy Most.